DifTar te Menen

DifTar te Menen.


Binnen de intercommunale Mirom zal Menen de eerste gemeente zijn die het DifTar-systeem gaat toepassen. In eerste instantie blijft dit een beperkte invoering op de recyclageparken.

Het DifTar-systeem heeft tot doel de hoeveelheid huishoudelijk afval in te perken. Elke gemeente bepaalt zelf hoever men hierin wil gaan, sommige gemeenten stellen het hele systeem in werking, waarbij elk gezin afvalcontainers krijgt met een RFID-chip die het gewicht van de container weegt en dit automatisch doorstuurt naar de ophaalwagen. Op het einde van de periode krijgt men dan een afrekening op basis van het werkelijk aantal aangeleverde kilo restafval en GFT.

Wat Menen betreft blijft het echter beperkt tot de recyclageparken, dus even een woordje uitleg hierover.

Er is voorzien dat men (vanaf 2011) zal moeten betalen om bepaalde soorten afval op het containerpark te storten. Dit gaat hem over de fracties ‘grof huishoudelijke afval’, het afval dat verbrand wordt zoals oude matrassen, versleten speelgoed, oude meubels, ... Voor GFT (groenafval) komt er een gedeeltelijk betalend systeem, iedereen zal een zekere hoeveelheid gratis mogen aanleveren, de rest is betalend. Ook sloopafval wordt betalend, of er hier een bepaalde hoeveelheid gratis is, is nog niet duidelijk.

PMD, papier, glas en versleten huishoudelijke apparaten kan men nog steeds gratis afleveren.

Om dit systeem in goede banen te leiden wordt het containerpark heringericht, in bijlage de plannen voor wat betreft het park in de Industrielaan.

Men zal bij het binnen rijden moeten passeren langs een weegbrug, waarbij er ook wordt gecontroleerd of de persoon wel afval mag aanleveren in de gemeente, dit is voorbehouden aan inwoners. Of men deze controle gaat uitvoeren aan de hand van het paspoort of met een badgesysteem gaat werken is (me) nog niet duidelijk.

Na het deponeren van het afval in de daartoe bestemde containers passeert men dan langs een tweede weegbrug en rekent men af aan de betaalzuil.

Ook voor de werknemers gaan er veranderingen zijn. Er komen nieuwe lokalen, met sanitair en douches, PBM zoals stofmaskers om te werken met asbest-fracties, ... Voor hen zal het alvast een hele verbetering zijn.

Diftar te Menen: kritische noten.



De plannen voor het hernieuwde park in de Industrielaan zijn nog vatbaar voor enige verbetering, vandaar ook dit schrijven, nu is het nog eenvoudig om bij te sturen.

Men wil de huidige in- en uitgang omdraaien. Dit gaat tot files leiden en wel hierom.

Minstens 75% (eigen telling en navraag) van de aanvoer komt van de kant Lageweg – Wervikstraat. Door de ingang aan de kant van de Lageweg te plaatsen en de uitgang aan de kant van de Ringlaan krijgt men kruisend verkeer ter hoogte van de ingang. Wagens die het park willen oprijden zullen dan moeten wachten tot de wagens die het terrein verlaten de ingang gepasseerd zijn.

Een alternatief hiervoor is het verplaatsen van de uitgang naar Ropswalle en de ingang te laten waar hij nu is. Op die manier hebben beide verkeersstromen geen of nauwelijks invloed op elkaar. Dit betekent wel dat de huidige weegbrug moet verlegd worden maar bij een volledige herinrichting van het park mag dat op zich geen bezwaar zijn.

Een tweede punt is een moeilijker iets. Om het risico op een toename van het sluikstort te voorkomen lijkt het me wenselijk om bepaalde groepen een hogere vrijstelling te geven voor het aanleveren van afval. Indien men werkt met een badgesysteem moet het mogelijk zijn om bv. leefloners, WIGW-statuten edm te voorzien van een badge met een andere kleur, en die dan 10% extra gratis kilo te geven.

Het is namelijk zo dat deze bevolkingsgroepen vaak meer afval dienen weg te werken omdat ze door hun budgettaire problematiek minder dure en dus minder duurzame goederen moeten aanschaffen. Ook is hun budget beperkter en zou men moeten voorkomen, of toch proberen, dat deze mensen hun afval om budgettaire redenen niet naar het park kunnen brengen.

Tevens is het wenselijk dat de controle op sluikstort wordt verhoogd en dat het boetebedrag opgetrokken wordt tot een niveau dat voldoende afschrikwekkend werkt. We zien nu reeds dat er aan de Leie, tussen de brug van de barakken en de watertoren voortdurend plastic zakjes met huishoudelijk afval worden gedumpt.

Ten derde dient men een campagne op te starten om zoveel mogelijk mensen aan te sporen gebruik te maken van een compostbak of –vat zodat ze hun GFT grotendeels zelf kunnen verwerken. Dit om te voorkomen dat men zijn GFT in de tuin gaat verbranden eens men het gratis quotum overschreden heeft.

Ik hoop dat men tussen het nemen van de concrete beslissing, die normaal genomen zal worden in december en de invoering van het systeem een duidelijke informatieve campagne opstart. Heikel punt bij deze is de Vlaamse wetgeving, in combinatie met de samenstelling van de bevolking. We zitten hier nu eenmaal aan de grens met Frankrijk en er wonen dan ook nogal wat Franstaligen die niet altijd voldoende Nederlands begrijpen. De Vlaamse wetgeving stelt echter dat de gemeente geen meertalige campagnes mag voeren. Binnen de milieuraad hebben we dit ervaren met de stickercampagne Menen-Proper.
Een mogelijke oplossing hiervoor is een samenwerking tussen private personen of organisaties en de gemeente. De organisaties of personen zouden de gemeentelijke campagne kunnen vertalen naar het Frans en deze distribueren of info-avonden kunnen organiseren. Dit is echter enkel haalbaar mits enige logistieke steun van de gemeente.

Ik hoop dat mijn collega-milieuraadsleden ook eens nadenken over deze punten en dat we op 11 december een duidelijk en doordacht advies overbrengen aan de gemeente.

Aan de inwoners ... laat uw stem horen opdat wij, milieuraadsleden daar rekening mee kunnen houden aub.